Yalnızca Yalnızım

     Herkese merhabalar. Son zamanların popüler kitaplarından biri ile karşınızdayım. Yalnızca Yalnızım… İsmi güzel, kapağı güzel, içi güzel, her yeri güzel. Ayrıca kitabın kapağındaki resim de çok şey anlatıyor bana göre. Bir bisiklet, küçük iki bavul ve olmazsa olmaz kitaplar. Tek kişilik yalnızlığa doğru çıkılan bir yolculuk. Bir yerlerde de bir bardak kahve olsa her şey tam olurdu herhalde.

“Gülmeyi en çok hak edenler, hep ağlayanlar değil miydi zaten…”

      Kitabı okurken kompozisyonların yanı sıra hikâyeler de çıkıyor karşınıza. Hikâyelerin gerçek olup olmadığından emin olmasam da beni derinden etkiledi hepsi. Az önce de dediğim gibi kitap kompozisyon ve hikâyelerden oluşuyor. Yani bir konusu var diyemem. Ama yine de bir konu isterseniz ayrılık ile sonlanan bir aşkın hikâyesi diyebilirim. Zaten bu aralar nereye baksam ayrılık çıkıyor karşıma.

“Çünkü birini karşılıksız sevdiğinizde, hayat sizin için hiçbir zaman adaletli olmayacaktır.”

     Ara ara nefes almak için kitaplara sığınacağınız vakitlerde açın ve okuyun bu kitabı. Bence bir solukta okunabilecek bir kitap değil. Öyle yavaş yavaş, sindirerek okunmalı böyle kitaplar. Birkaç yazısıyla bile destek olmalı acına. Yalnız değilsin demeli sana. Bak o yaşadıklarını senin gibi başkaları da yaşıyor, onlar neler yapıyor bak diye göstermeli.

     Bu kitap acı çekenlere, yalnız olan, yalnız kalanlara ve de kitaplardan başka kaçacak yeri olmayanlara. Gelin bu kitabı okuyanlar olarak yalnızlığımızı paylaşalım satırlarca.

“Aslında sevilmeyi en çok yalnız insanlar hak eder.”